Oplopende schulden
‘Ik zag door de bomen het bos niet meer’, begint meneer Castillo. En met die bomen bedoelt hij de oplopende rekeningen, schulden, incasso’s en de bijbehorende post. In het begin kon hij het zelf nog wel bolwerken: ‘Ik belde gewoon met de verschillende instanties, zoals providers en energieleveranciers en dan vroeg ik of ik uitstel kon krijgen. Of ik stelde voor dat ik alvast een deel kon betalen en de rest later. Ik verdeelde de schulden op die manier een beetje over de verschillende instanties, maar het werden er steeds meer en die organisaties vertrouwen je op een gegeven moment niet meer.’
De rekeningen en schulden stapelden zich onverminderd op en hoewel meneer Castillo alle brieven netjes op zijn deurmat kreeg, kon hij het na verloop van tijd niet meer opbrengen om ze te openen. ‘Als je zo in de schuld bent gekropen, dan wordt de post gewoon eng. Daar wil je niet eens meer naar kijken. Met elke nieuwe brief krijg je weer een trap en dat wordt steeds zwaarder.’
Isolement
Vooral de gevolgen van het niet hebben van geld, vond hij zwaar. ‘Zonder geld kan je niks. Je kan nergens naartoe. Je kan niet op vakantie gaan of leuke dingen doen, maar dat heb je als mens af en toe nodig. Ik kon niet meer ontspannen door alle stress en verwarring in mijn hoofd en mijn lichaam werkte ook niet meer mee. Ik kwam niet meer buiten en trok me helemaal terug. Het vreet je langzaam op.’ Om geen pijn meer te voelen, zette hij zijn emoties en gevoelens uit, maar hij realiseerde zich dat hij zo niet verder kon. ‘Ik wist dat ik hulp nodig had, anders zou het heel erg mis gaan.’
Onverschrokken
Hij ging naar het stadskantoor van Rotterdam Zuid en informeerde welke hulp hij kon krijgen. Via via kwam hij in contact met Budgetmaatjes 010 en kreeg uiteindelijk Wim als maatje aangewezen. ‘Ik was in het begin wel huiverig hoor. Kijk, ik kan niet zo goed tegen gezag en mensen die zeggen dat ik van alles moet doen, dus ik had geen zin in zo’n man die uit de hoogte loopt te doen.’ Wim bleek een goede match. ‘Hij doet gewoon normaal en is onverschrokken. Dat is wel handig bij mij’, lacht meneer Castillo. ‘En wat heel goed van hem is, hij kan ook streng zijn. Hij zei in het begin gelijk heel duidelijk tegen mij: “Ik doe dit vrijwillig en ik wil jou helpen, maar ik verwacht wel van jou dat je ook wat doet en meewerkt, want ik wil dat je het uiteindelijk zelf doet.” Ja, daarmee dwong hij wel respect af. En daarnaast weet hij wat hij doet en waar hij over praat. En als hij het niet weet, dan zoekt-ie het op. In het begin vond ik het lastig, maar nu ben ik blij als hij komt. Hij doet zo goed zijn best voor mij, dat ik ook graag mijn best voor hem doe.’
Weer op adem door de beslagvrije voet
Door de hulp van Wim zag meneer Castillo het steeds een beetje beter zitten. ‘Wim pakte me als het ware bij mijn hand vast en zei: “We gaan jou uit die donkere tunnel halen en brengen je weer naar het licht.” Het begon met kleine stapjes en eyeopeners. ‘Ik weet nog dat hij me een tip gaf over de beslagvrije voet. Daar had ik nog nooit van gehoord.’ De beslagvrije voet is het bedrag dat je minimaal nodig hebt om je vaste lasten te betalen, zoals de huur. Als de beslagleggers weten welk bedrag jij minimaal nodig hebt om van te leven, dan houden ze daar rekening mee. De beslagleggers beschikten alleen niet over de gegevens van meneer Castillo, dus gingen ze uit van een standaard maandbedrag. Dat klopte echter niet met de situatie van meneer Castillo, waardoor hij veel minder geld overhield dan hij nodig had per maand. ‘Doordat Wim mij vertelde dat ik recht had op een minimaal bedrag, hoefde ik me niet meer zorgen te maken over mijn huur en energie. Dat gaf mij al zo veel lucht. Als ik daarover nadenk, krijg ik gewoon weer kippenvel.’
‘Wim heeft mij eigenlijk met alles geholpen. Samen met hem opende ik mijn brieven weer, sorteerde het allemaal en hij hielp me te bellen met de instanties. Als ik er niet meer uit kwam, legde hij mijn situatie uit en vroeg hij of dingen opgeschort konden worden bijvoorbeeld. Hij leidde alles in goede banen en heeft het gewoon geregeld. Wim bracht orde in de chaos. Hij heeft me geholpen mijn huis weer op te ruimen, bij wijze van spreken.’ Langzaam maar zeker kreeg meneer Castillo steeds meer overzicht in zijn schulden en mogelijkheden.
Schuldsanering
Wim heeft hem ook geholpen bij de aanvraag voor schuldsanering bij de Kredietbank Rotterdam. Als meneer Castillo hiervoor in aanmerking komt, dan volgt er een driejarig traject waarin hij zoveel mogelijk schulden moet aflossen. Een bewindvoerder neemt dan drie jaar lang beslissingen over zijn spullen en financiën. Ook is meneer Castillo dan verplicht om zoveel mogelijk geld te verdienen en zijn lasten zo laag mogelijk te houden. Na dit traject kan hij met een schone lei beginnen.
‘Het komt erop neer dat ik drie jaar lang afgeknepen word en niet meer mijn eigen beslissingen kan nemen wat geld betreft. Daar word ik niet blij van, maar het is niet anders. Alles om van die ellende af te zijn. Hoe dan ook betekent het dat we dan eindelijk weer een vooruitzicht hebben. We gaan een richting op in plaats van honderd verschillende. Ik ben er nog niet, maar we gaan de goede kant op. Ik ben echt zo super blij met Wim. Zonder die man had ik dit niet gered. Zelfs als het klaar is hoop ik dat-ie af en toe nog eens blijft komen.’